بــی هـوا بـه
دست آمده بودی ، بی خــود از دست رفتــی!
نفهــمیدم
آمدنت را حیران بنگـــرم ،
یــا
رفتنـت را مــات بگریـم !
بــاد
آورده را بــاد می بـــرد ... قبــول !
دلـم را
کـه بــاد نیــاورده بود !!
دفترم را
پرمیکنم ازخط خطیهای احساس به تاراج رفته ام
می نویسم
ازتمام دردهایم
ازخاموشی
احساسی که دیگرهیچ عاشقانه ای به شعله اش نمی کشد
ازسردی احساسی
که بی صدا مرده
اما به امید
زندگی دوباره اش اشکهایم را به پایش ریخته ام
مسافرم
درجستجوی
سرزمین احساست
درپی کشف
عاشقانه ای ازجنس ناب که هرگزبه زبان نیاوردی
مسافرم
مسافری عاشق
وتو مجهول ترین
معشوق روی زمینی
من می گویم وتو
همچنان درسکوت خیره درچشمانم گوش میدهی
لبخند
میزنی
وبازسکوت
کشفت خواهم کرد
همانطورکه
عاشقت کردم
راستی میدانی
شنونده خوبی هستی
لیلا که
شدیـــــــ حرفــــــ مرا خوب می فهمیـــــــ....
مَجنـــ
ــــــ ـــــــ ـــون تمام قِصهــــــ ها نامردند....
خیــــــ
ـــــانت کرده و مـــــــ ــــــــی گوید کــــــ ــــــو؟؟؟
نشانم
بده....!!!!
آخر
انســـــ ـــــــان عاقل....
مگر جای
بوســــ ــــــ ــــــ ــــه می ماند....؟؟؟
سالهاست که گم
شده ای
نمیدانم چگونه
نمیدانم کجا؟ دستانم را رها کردی
تویی که همیشه
و همه جا در کوچه پس کوچه زندگی
درباغ
عاشقی
درکویر بی
کسی
رهایم
نمیکردی
چگونه مرا به
دست سکوت و تنهایی سپردی
عشق من شنیده
ام در خودت غرق شده ای
اما من سایه ات
را همچنان بر دیوارهای شهرمیبینم
میدانم
هستی همین
دوروبرها
هنوز دلواپس
منی ،
میدانم مرا
میبینی
چه حیف شد دلم ....!
دیر فهمیدم "برای عاشقی چرب زبانی کافیست"....!!
می دانیــــ درد چیستـــ ؟؟؟
نگاهتــــ که رفتــــــ …
نــــه !!!
شایــــد شانه ای که دیگــــر وجــــود ندارد …
نــــه!!!!
دل شکستـــه امـــــ …
نــــه!!!
اعتمادی که دیگــــر وجــــود ندارد …
نــــه!!!!
تنهــــاییمـــــ …
نــــه!!!!
نمـــی دانی ...
تــــو نمی دانی که دختــــر بودن درد استـــــ
دختــــر که باشی رفتـــن نگــــاه ها و دستــــ ها سختــــ مـــی شود
دختـــــر که باشی راحتـــر مـــی شکنی
دختـــــر که باشــی نگاه هــــا فرق دارند
حتــــی اگر به تمـــام دنیـــا خوبــــ نگـــاه کنی باز تمـــام دنیـــا می تواند به تـــو بــد نگــاه کند…
دختـــر بودن گاهـــی واقعـــا یکـــ درد استـــــ...!
بزرگترین اشتباه زندگیم
که یک عمر از آن پشیمانم
اعتمادیست که به مردم دنیا کردم....
به حرمت نان و نمکی که با هم خورده ایم..
نان را تو ببر که راهت بلند است و طاقتت کوتاه..
نمک را بگذار برای من..
می خواهم این زخم
تا همیشه..
تازه بماند